كافه ترمه

تبریک. فقط همین...

كافه ترمه...

      این روسری چقدر به چشم من آشناست   این منظره چقدر شبیه خود شماست   این صندلی همیشه خودش را نشسته است   آن پنجره همیشه نگاهش به کوچه هاست   با دست باد خسته ورق می خورد غزل   تنها صدای مبهم خانه همین صداست   دارد کسی به سمت تو نزدیک می شود   این تازه ابتدای غم انگیز ماجراست   امشب چقدر از تو به رویا رسیده ام   این مهربانترین شب یلدایی خداست   حسی شبیه تازه شدن می وزد تو را   حسی که از حوالی خواب اقاقیاست   شب در کمین نشسته به فنجان فال من   عمر سیاه روشنی ام رو به انتهاست   ***   انسان چقدر زود فراموش می شود   انسان چقدر لحظه به لحظه در انزواست...  كافه ترمه...ادامه مطلب

غزلي از گذشته هاي دور به نام يلدا:من فكر مي كنم كه در اين روزها تو نيز، مانند من ز هر چه و هر كس بريده ايشايد تو نيز از همه ي خاطرات خويش ، يك صفحه در حوالي باران نديده اييلدا عزيز گمشده ي سالهاي دور، عمريست شاعرانه تو را ياد مي كنماين حرفهاي پشت سرم منصفانه نيست ، كمتر ز گل مگر كه تو از من شنيده اي؟!ديروز دست گرم تو در دست اين خزان ، تنها نويد فصل بهاري دوباره بودامروز من اسير زمستان و زمهرير، حتي تو نيز گوشه ي عزلت گزيده ايحالا كه سخت مثل خودم گريه مي كني ، حالا كه انتظار مرا مي كشي هنوزفرصت نمانده است و تو هم مثل من چه دير، در فكر و آرزوي رسيدن رسيده اي !** كافه ترمه...ادامه مطلب

        همیشه دلخوش از اینم که ماهتابی هست   برای رخوت این تن مجال خوابی هست   هزار شکر که از تاک خاطرات شما   برای لحظه ی تنهایی ام شرابی هست   چه غیر آینه باید جوابگو باشد   سوال پنجره ها را اگر جوابی هست؟!   کلید شهر اساطیریان به دست من است   هنوز فرصت دلخواه انتخابی هست   هنوز می شود این زندگی ورق بخورد   هنوز بر سر این برکه ها حبابی هست   همیشه در پس پیراهن زمستانها   نشان قامت لرزان آفتابی هست   ***   و این گناه قشنگ تمام گندمهاست   به جرم سر زدن از خاک آسیابی هست...   كافه ترمه...ادامه مطلب

  با گامهایی خسته هر شب در خیابان ها حال تو را می پرسم از تندیس میدان ها بو می کنم پیراهنت را وقت تنهایی پر می شوم ازعطر تو در زیر باران ها فال مرا می داند اما آن زن کولی بیهوده می جوید تو را در ذهن فنجان ها یخ کرده در من هرم خورشیدی که دیگر نیست پیچانده من را در خودش سوز زمستان ها یک عمر هر شب در پی فانوس می گردم اما تو را هرگز ندیدم بین انسان ها مانند پرگاری که می گردد به دور خویش هی می رسم به نقطه ی آغاز پایان ها فردای خوشبختی من رویای شیرینی ست دیگر چه می خواهی ز من در کنج زندان ها تنها مگر پاییز با دستان پاییزیش پایان دهد بر تلخی کابوس گلدان ها رضا حساس – كافه ترمه...ادامه مطلب